Bliscy krewni

 źródło: www.lowiecki.pl

Wilk jest najbardziej rozpowszechniony ze wszystkich zwierząt znanych w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Kojot to zwierzę mięsożerne mniejsze niż wilk, ale szeroko rozpowszechnione tylko w Ameryce Północnej. Cztery gatunki szakali spotyka się na terenach całej Afryki, na Bliskim Wschodzie i w Indiach. Gatunki te są blisko spokrewnione, gdyż mają tę samą liczbę chromosomów i są zdolne do kojarzenia się międzygatunkowego. Złocisty szakal i kojot podobnie polują - pojedynczo lub w parach. Zachowanie wilka jest bardziej społeczne niż kojota czy szakala. Badania świadczą, że jest on przodkiem wszystkich obecnych ras psów.

Wilk północnoamerykański

Miliony lat temu ten największy członek z rodziny wilków, powstał w Eurazji i migrował do Ameryki Północnej. Wykazuje się dobrze wykształconymi zachowaniami społecznymi.

Wilk czerwony

Do nie dawna ten lekki, nie duży szczupły wilk, ważący około 15-30kg uważany był za osobny gatunek nazwany Canis fufus. Dzisiaj naukowcy uważają, że jest to mieszanka barwy i rozmiaru Caris rufus. Rezultat takich wariacji występujących w naturze nazywamy podgatunkiem. Jeśli natomiast owa wariacja następuje na skutek interwencji człowieka, rezultaty uważa się za rasę.

Czerwony wilk prawdopodobnie wyginął już na wolności jako czysty podgatunek. Zwierzęta podobne do wilka obserwowane obecnie na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych pochodzą najprawdopodobniej od czerwonego wilka i kojota migrującego na wschód.

.

Wilk meksykański

Mały wilk meksykański przeżył jako podgatunek w górach środkowego Meksyku. Jego wygląd świadczyć może o tym, że Astekowi i Inkowie wyhodowali z niego psy.

Wilk kenai

Był to jeden z największych podgatunków szarego wilka. Ważył najczęściej znacznie powyżej 45kg. Żył na półwyspie Kenai na Alasce, wyginął w 1915 roku.

Biały wilk nowofundlandzki

W 1842 roku ustanowiono nagrodę za zabicie tego wilka. Był pierwszym z wielu podgatunków północnoamerykańskiego szarego wilka wymordowanych przez człowieka.

Cechowało go dobrze maskujące  obfite zimowe futro.

Wilk japoński

 Przypuszczalnie był to najmniejszy podgatunek wilka, który przeżył do XX wieku. Żył na terenach Honsiu, Hokkaido oraz na Wyspach Kurylskich. Ostatnie z tych małych, szarych wilków zostały zabite w 1905 roku. Posiadał długi, gruby i puszysty ogon.

Wilk arktyczny

Zamieszkuje północną Kanadę, nie znajduje tam wiele pożywienia dlatego każda grupa ma swoje olbrzymie terytorium. Im dalej na południe Kanady gdzie pokarmu jest więcej, terytoria grup są mniejsze.

Wilk azjatycki/arabski

Ten mały podgatunek może być przodkiem wielu azjatyckich i europejskich psów domowych.

Występuje na terenie Azji, łatwo przystosowuje się do warunków i jest towarzyski. Jego chińscy i północnoamerykańscy krewni przyczynili się do wzbogacenia kodu genetycznego psa domowego.

europejski wilk szary

Kiedyś był podgatunkiem dominującym. Wilk ten został wyniszczony niemal w całej Europie Zachodniej. Do dziś przetrwało niewiele osobników spotykanych na Półwyspie Iberyjskim, w Skandynawii oraz w środkowej i wschodniej Europie..

Rodzina wilka

Badania prowadzone od przeszło 100 lat nad pochodzeniem psa domowego dowiodły, że wilk jest jego bezpośrednim przodkiem. Wśród wszystkich przodków rodziny psów wilki Canis lupus wyróżniają się organizacją społeczności. rozmiarami, a nawt zabarwieniem sierści. Do chwili, gdy liczebność wilków została zdziesiątkowana przez człowieka był on najbardziej rozpowszechnionym zwierzęciem na wszystkich lądach. Można przyjąć, że przebiegły i bystry wilk przebywa w otoczeniu Homo sapiens od momentu wykształcenia się jego gatunku. Gdziekolwiek grupy ludzi się nie przenosiły, wilki podążały za nimi, Mioty wilczych szczeniąt wychowywał człowiek po zabiciu ich rodziców. Tak powstał proces udomawiania bądź oswajania zwierząt. Przebiegał on znacznie szybciej, niż dawniej przypuszczano. Kojoty i szakale krzyżowały się z psami udmowionymi, ale wszystko wskazuje na to, że dzisiejszy pies pochodzi bezpośrednio od wilka.

szczenię wilka
Wykształcenie się zachowań u szczeniaka wilka przebiega podobnie jak u psa.

kojot i szakal           

kojot - źródło pl.wikipedia.org

 Szakal jest mały, szczupły, wyglądem przypomina psa. To silny i muskularny biegacz.

Kojot (Canis latrans) jest typowym oportunistycznym psowatym. Gdy populacja wilków w Stanach Zjednoczonych została zdziesiątkowana przez ludzi, kojoty przeniosły się z wielkich nizin zarówno na północ jak i na wschód. Jego tereny rozciągają się od centrum Meksyku aż po Alaskę, od wybrzeży Oceanu Spokojnego po środkową Kanadę i Nową Anglię.

Prawie wszystkie gatunki szakali (Canis mesomelas, Canis simensis, Canis adustus) żyją na terenie całej Afryki, szakal złocisty (Canis aureus) zaś występuje od Bałkanów po Birmę. Kojoty i szakale moga być krzyżowane z wilkami i z psami domwymi. Prawdopodobnie zdarzały się takie międzygatunkowe krzyżowania.

     Ludzie wyobrażają sobie kojota jako samotnego myśliwego, ale tworzy on grupy, aby bronić terytorium bądź zdobyczy. Nieustannie poszerzająca się hodowla owiec w Ameryce Północnej była dziesiątkowana przez tego łatwo przystosowującego się psowatego. Farmerzy również dziś posiadają psy pasterskie aby chroniły stada.

szakal - źródło: www.orebic.com.pl

Fragmenty  tekstów raz część zdjęć pochodzą z Wielkiej Encyklopedii Psów Bruce Fogle